เรียนรู้จาก “โควิด” ข้อคิดเรื่อง “เวลา”

ผ่านไปหนึ่งเดือน หลังจากที่โควิดแวะมาเยี่ยมเยือนครอบครัวของเรา เกมส์ไป 3 ข่ามสุดๆ รอด 1 ราย ขอขอบคุณวัคซีน 4 คน รวมกัน 11 เข็ม ที่ทำให้ 3 คนที่พบเชื้อ แทบจะไม่มีอาการใดๆ ไม่มีไข้ แค่เจ็บคอเล็กน้อย ไอจามนิดหน่อย และอาการน้อยๆ นี้ก็มีเพียงวันสองวัน ซึ่งน้อยกว่าช่วงภาวะหมอกควัน ที่แสบคอ ไอจามอย่างหนัก นานติดกันนับแรมเดือน

หลังจากทานยาฟาวิพิราเวียร์ จากโครงการเจอ แจก จบ ครบโดส ใน 5 วันแรก เราตรวจ ATK ดู ทุกคนผลเป็นลบแล้ว แต่เพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย เรายังคงแยกกักตัวทั้งคนติดและไม่ติด ให้อยู่ร่วมบ้านเดียวกันได้ จนครบ 10 วัน ตลอดระยะเวลาการกักตัว มีประสบการณ์ใหม่เกิดขึ้นหลายอย่าง รวมทั้ง “เวลา” ตัวแปรสำคัญที่ให้ข้อคิดเราได้หลายอย่าง

อันดับแรก ... “ความไม่มีเวลา ไม่มีอยู่จริง” ... ขึ้นอยู่กับว่า สิ่งไหนจะถูกให้ความสำคัญและยกมาทำก่อน จากที่เคยคิดว่า ถ้ามีเวลาเมื่อไรจะทำงานโน่นนี่นั่นให้เสร็จ ตลอด 10 วันที่ขังตัวเอง ใน Home Office โดยไม่รับงานอื่นใดมาแทรก บางงานที่คิดไว้ก็ยังคงทำไม่เสร็จ และแม้แต่ตอนนี้เวลาผ่านไปนับเดือนแล้ว บางงานยังไม่ได้แม้แต่จะเริ่มด้วยซ้ำไป 

ต่อมาคือ วันแรกที่ตรวจพบเชื้อ 1 คน อีก 3 คนยังรอด แยกบ้านให้คนติด 25% อีก 75% เอาไว้ให้คนไม่ติด วันต่อมาติดเพิ่มอีก 2 ต้องจัดบ้านใหม่ ให้คนติด 75% คนไม่ติด 25% สิ่งสำคัญคือคนติดต้องหาย และปกป้องคนไม่ติดไว้ดังไข่ในหิน จัดเป็นภารกิจที่ท้าทาย โดยทุกกิจกรรมที่ทุกคนได้ร่วมกันทำในครอบครัว ล้วนนำมาซึ่งความสุข ดังนั้นเวลา 10 วัน จึงผ่านไปไวเหมือนโกหก และทำให้เราเรียนรู้ว่า ... “เวลาที่มีความสุข มักจะผ่านไปเร็วเสมอ”