(เวียดนาม 16) (เวียดนาม 17) (เวียดนาม 18) (เวียดนาม 20)
กลับจากหาดอันบาง ด้วยเงินที่แลกจากร้านน้ำปั่น ในราคาพันละ 6 แสนด่อง กลับมาเล่าให้น้องเจ้าของโรงแรมฟัง น้องบอกแถวฮอยอัน หาแลกตามร้านค้า ทั่วไป ไม่มีร้านไหนเปิดรับแลกเงินอย่างเดียว ว่าแล้วก็เปิดราคาให้ 6.3 แสน เลยขอแลกอีกพันนึง เผื่อค่าเบียร์คืนนี้ กับค่ารถกลับดานังพรุ่งนี้ ราคาเป็นเรื่องสมมติจริงๆ
เช้าวันกลับดานัง ตื่นแต่เช้าเดินเล่นชมเมืองไปตามย่านร้านค้านอกเขตเมืองเก่า พร้อมแวะหาราคาค่ารถกลับดานัง ดูจากป้ายหน้าร้านอยู่ราวๆ 3 แสน ขึ้นอยู่กับจำนวนคน ชนิดของรถ ซึ่งก็ไม่หนีกับราคา Grab ที่ประมาณ 3.3 แสน ก็เลยเดินกลับไปถามน้องที่โรงแรม น้องบอกมีรถตู้คันใหญ่ให้เลย 3.2 แสน นั่นไง ไปเดินหาให้ลำบากทำไม
เช็คเอาท์เสร็จ รถตู้หลังคาสูงก็มาจอดรอหน้าโรงแรม นั่งรถไปราวชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงดานัง คืนนี้ที่พักของเราคือ Sofiana My Khe Hotel & Spa อยู่ไม่ไกลหาดหมีเคว ชายหาดท่องเที่ยวยอดนิยม โรงแรมให้การต้อนรับอย่างเป็นกันเอง จัด Welcome Drink ของว่าง พร้อมผ้าเย็น คลายร้อนจากลมทะเลยามเที่ยงได้ชื่นใจดีแท้
ระหว่างรอเช็คอิน พนักงานเข้ามาแนะนำบริการต่างๆ ของทางโรงแรม ดูจากวัย น่าจะแถวๆ Gen Z ไม่ก็ Gen Y ขณะที่นางอธิบายเรียกเราเป็น ป่ะป๊า หม่าม๊า จนภรรยาหยิบยาดมหงส์ไทยขึ้นมาดม นางเห็นปุ๊บ รีบควักหงส์ไทยออกมาโชว์บ้าง นางบอกเพิ่งไปเที่ยวเมืองไทยมา Gen Z เวียดนาม ทำงานเก็บเงินได้ เค้าไปเที่ยวเมืองไทยกันนะ ฟังแล้วรู้สึกดี คุยกันเพลินเลยทีนี้
เช็คอินห้องพักเสร็จ ก็เริ่มหิว เรียก Grab ไปหาข้าวเที่ยงทานกัน ปักหมุดหมายไว้แถวตลาดฮาน ย่านธุรกิจการค้าสำคัญเมืองดานัง นั่ง Grab จากโรงแรม Sofiana ไปตลาดฮาน ค่ารถ 7.6 หมื่นด่อง ข้ามแม่น้ำฮาน ที่สะพานมังกร ฝั่งหัวมังกรคือตลาดกลางคืนชื่อดัง Son Tra Night Market พอข้ามมาฝั่งหางมังกรก็จะถึงตลาดฮาน
“ตลาดฮาน” คือย่านธุรกิจเก่าแก่โบราณ ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ชื่อตลาดตั้งตามแม่น้ำฮาน แม่น้ำที่ไหลขึ้นเหนือ เพื่อออกสู่ทะเลที่อ่าวดานัง ศูนย์กลางการค้าขายของเมืองดานังแห่งนี้ ปัจจุบันเป็นแหล่งท่องเที่ยว จับจ่ายซื้อของฝาก สินค้าพื้นเมือง เสื้อผ้า อาหาร ฯลฯ เรียกได้ว่าไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ถ้าเป็นเชียงใหม่ ก็น่าจะประมาณ “กาดหลวง”
อยากรู้ว่าชาวบ้านกินอยู่กันอย่างไร ต้องเข้าไปกินในตลาด นั่งทานด้วยกันกับชาวดานัง ไหล่แทบชนกันเลย เก้าอี้ยาววางเรียงหน้าร้าน อาศัยชี้รูปที่เมนู มีข้าว มีกุ้ง มีหมู ไข่ต้ม ผักผัด แถมน้ำซุปให้ด้วย รสชาติก็ใช้ได้ คล้ายข้าวราดแกงบ้านเรา สั่งน้ำหวานด้วย 2 ขวด หมดไปแค่ 1.4 แสน เป็นมื้อที่ไม่แพงถ้าเทียบกับอาหารแถวฮอยอัน
อิ่มแล้วค่อยมีแรง เดินเที่ยวตลาดฮาน บรรยากาศเหมือนเดินอยู่กลางกาดหลวงยังไงยังงั้น หาซื้อของฝากไป ก็ถามแม่ค้าไป ว่าแลกเงินได้ที่ไหน แม่ค้าชี้ออกไปทางท้ายตลาด โผล่หน้าออกไปดู ก็ไม่เห็นมีร้านไหนรับแลกเงิน แต่มีธนาคารอยู่เยอะเลยแถวนี้ เดาเอาว่าน่าจะแลกที่ธนาคาร แต่ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงธนาคารพอดี เดินกินลมชมวิวถ่ายรูป กับสะพานมังกร รอธนาคารเปิด
ธนาคารเปิดบ่ายโมงครึ่ง เข้าไปถามแลกเงิน ปรากฏว่าธนาคารไม่รับแลกเงิน พนักงานชี้ให้ไปทางท้ายตลาด ก็เลยเดินวนกลับไปอีกรอบ สอบถามแม่ค้าแถวนั้น ชี้ไปที่ร้านทองห้องแถวหัวมุมถนน ที่มีคนมุงรอกันเต็ม นึกว่าเค้ามาซื้อทองกัน ที่แท้มาแลกเงินด้วย บาทไทยได้ราคาพันละ 6.8 แสน ราคาเท่าร้านแลกเงินที่สนามบินเลยทีเดียว
โลกนี้ อะไรก็เป็นไปได้ หากว่าผลประโยชน์มันมากพอ สิ่งที่คิดอาจเป็นเพียง ความคิดปรุงแต่งล่วงหน้า อย่างเช่น เรามักจะฟันธงไปก่อนว่าสถาบันทางการเงินอย่างธนาคาร มักจะมีเงินให้แลกเงินเสมอ มักจะคิดว่าร้านหรูหรา ค่าเช่าที่แพง ติดแอร์เย็นๆ อย่างในสนามบิน ต้องราคาแพงกว่า ร้านเล็กๆ ข้างทาง หรือกลางตลาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น