อาหารทะเลดานัง ต้อง Bé Ni 2 อาหารว่างยามดึก ต้อง bánh bao (เวียดนาม 20)

(เวียดนาม 17) (เวียดนาม 18)  (เวียดนาม 19)

ภารกิจแลกเงินจากร้านทองตลาดฮาน สำเร็จลุล่วง เดินซื้อของฝากกันหนำใจ กลับมาตั้งหลักใหม่ที่โรงแรม Sofiana My Khe สมองคิดแต่เรื่องจะใช้เงินที่หาแลกมา ให้มันคุ้มค่าเสียเวลาเดินวนทั่วตลาดหลายรอบ เวลาก็เริ่มบ่ายคล้อย นึกไปถึงร้านอาหารทะเล Bé Ni 2 ริมหาดหมีเคว ที่เคยไปทานเมื่อหลายปีก่อน 

ลองส่องดูในแผนที่ อยู่ห่างจากโรงแรม Sofiana ราว 2 กม. นั่ง grab ก็แค่ 5 นาที แต่มาถึงชายหาดหมีเควทั้งที จะนั่งรถไปทำไม ใจอยากจะพายเรือกระด้งเลียบทะเลไปเลย แต่เรือกระด้งที่จอดอยู่ตามชายหาด เค้าเอาไว้ใช้สำหรับทีมรักษาความปลอดภัยเท่านั้น โชคยังดีที่เค้าไม่อนุญาต ถ้าเราพายออกทะเลไป อาจไม่ได้ทานข้าวเย็น 

การรักษาความปลอดภัยชายฝั่งก็เข้มมาก แค่จะเดินลงไปจุ่มขาถ่ายรูปเล่นน้ำริมชายหาด เจ้าหน้าที่เป่านกหวีดไล่เลย ให้ลงได้เฉพาะเขตปลอดภัย ที่มีทุ่นกั้นไว้ให้เล่นเท่านั้น เดินเล่นเลียบหาด ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยๆ เวลาก็ปาไปเป็นชั่วโมง กว่าจะถึงร้าน Bé Ni 2 เล่นเอาเกือบจะค่ำมืด บรรยากาศร้านยังน่ารักเหมือนเดิม 

ทานอาหารทะเล 4 คนอิ่มแบบจุกๆ ตบด้วยเบียร์ของพ่ออีกขวด ในราคาแค่ 6.8 แสน ถูกกว่าหาดอันบางเยอะเลย บอกน้องพนักงานว่าประทับใจมาก น้องบอกกลับไปขอรีวิวให้ด้วยนะ เลยบอกไปว่าเคยรีวิว “ร้าน Bé Ni 2 ดานัง” แล้วเมื่อหลายปีก่อน คลิกไปอ่านกันได้ มารอบนี้ก็ยังคงประทับใจ ได้มาดานังอีกเมื่อไร รับรองไม่พลาดมาร้านนี้

อิ่มแล้วสาวๆ ขี้เกียจเดิน ขากลับนั่ง grab ละกัน 3.6 หมื่นด่อง พ่อเริ่มติดลม เดินหาซื้อเบียร์ไปนั่งกินลมชมวิวชายหาด ราคาเป็นเรื่องสมมติจริงๆ ร้านสะดวกซื้อติดแอร์ ริมชายหาด เมืองตากอากาศอย่างดานัง ขายเบียร์กระป๋องละแค่ 1.3 หมื่น หากเทียบกับเมืองเก่าอย่างฮอยอัน ที่ร้านชำข้างทางขายกระป๋องละ 2 หมื่น

ระหว่างนั่งกินเบียร์บนชายหาดหมีเคว มีมอเตอร์ไซค์ขายของผ่านตามซอกซอยริมชายหาด เบาะหลังบรรทุกตู้คล้ายตู้ใส่อาหาร พ่วงข้างซ้ายขวาเป็นเตา มีฟืนติดไฟพ่นควันคลุ้งไปตามถนน บนเตามีหม้อคล้ายหม้อนึ่งมีฝาปิด บังโคลนหน้าติดเครื่องเสียงขนาดโทรโข่ง เปิดคลิปเสียงดังลั่นถนน ได้ยินประมาณ “ปางง ปาววๆๆ” 

ทนนั่งสงสัยจนเบียร์หมดกระป๋อง ระหว่างเดินกลับโรงแรม ได้ยินเสียง “ปางง ปาววๆๆ” ตามมาแต่ไกล ตัดสินใจยืนรอโบก ขออุดหนุนให้หายสงสัยหน่อย ไม่งั้นคืนนี้จะนอนไม่หลับ พ่อค้าเห็นโบกเรียกก็รีบฉีกยิ้มมาแต่ไกล เปิดฝาซึ้งให้เลือกเต็มที่ พอถามว่ามันคืออะไร พ่อค้าออกเสียงประมาณว่า “แบ๋ง บาว” หรือ “บั๋ญ เบา”

ตกลงเป็นซาลาเปาเตาฟืน อย่างที่คิดจริงๆ หอมยั่วน้ำลายดีแท้ มีอยู่ 2 แบบ เอามาชิมอย่างละอัน อันละ 2 หมื่น กลับไปถึงโรงแรม รีบเปิด Google หาคำตอบ ตกลงว่า ซาลาเปา ภาษาเวียดนาม เรียก bánh bao ขนมหรืออาหารที่ทำจากแป้ง ที่เวียดนามจะนำหน้าด้วยคำว่า bánh เช่น  bánh mì แปลว่าขนมปัง 

ซาลาเปาลูกโต ประมาณ 2 เท่าของบ้านเรา ซื้อมาลอง 2 ลูก อุ่นๆ จากหม้อนึ่ง ด้านซ้ายเป็น bánh bao thịt แบ๋ง บาว ถิด หรือ ซาลาเปาไส้หมู อร่อยใช้ได้ ไส้หมูเยอะอยู่นะ ส่วนหม้อขวาเป็น banh baao chay แบ๋ง บาว ไจ เป็น ซาลาเปาไม่มีไส้ คล้ายกับ หมั่นโถว บ้านเรา แบ่งกันกิน 2 คน อิ่มพอดี ค่อยมีแรงนอน 

(เวียดนาม 17) (เวียดนาม 18)  (เวียดนาม 19)