ทิ้งทวนเที่ยวห้างหวังฟู่จิง ช็อปปิ้งของฝากกลับเชียงใหม่ (ปักกิ่ง 14)

(ปักกิ่ง 11) (ปักกิ่ง 12) (ปักกิ่ง 13) (ปักกิ่ง 15)

อาศัยแต่แหล่งท่องเที่ยวมรดกเก่าจากบรรพบุรุษอย่างเดียวคงไม่ไหว เมืองหลวงอย่างปักกิ่งต้องมีสถานที่ท่องเที่ยวสดใหม่ขึ้นรองรับกองทัพนักเที่ยวจากทั่วโลกบ้าง กรุงปักกิ่งมีฐานะเป็นเขตปกครองพิเศษที่เรียกว่ามหานคร ขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลาง สภาพชีวิตชนชั้นกลางในปักกิ่ง หรูหราฟู่ฟ่ากว่ายุคคอมมิวนิสต์ในอดีตอันแสนเคร่งครัด ย่านการค้าขนาดมหึมากลางเมืองปักกิ่งอย่างหวังฟู่จิง ก็เป็นอีกย่านหนึ่งที่ดึงดูดชนชั้นกลางในจีน และนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก ให้มาเดินเล่นจับจ่ายใช้สอย ห้างสรรพสินค้าใหญ่โต ร้านรวงสุดหรู เป็นหลักฐานให้เชื่อได้ว่า ปักกิ่งมีชนชั้นกลางเพิ่มขึ้นทุกปี และอาจมีเศรษฐีใหม่เกิดอยู่ตลอดเวลาก็เป็นได้


หวังฟู่จิง ชื่อนี้เกิดจากตำนานที่ว่า ครั้งหนึ่งจักรพรรดิได้สร้างตำหนักให้พี่น้องของตนมาอยู่บริเวณนี้ ต่อมาปักกิ่งประสบภัยแล้ง น้ำในบ่อแห้งหมด เหลือแต่บ่อน้ำในตำหนักท่านอ๋องเพียงบ่อเดียวที่มีน้ำอยู่ ท่านอ๋องได้สั่งยามเฝ้าไว้ไม่ให้ใครมาเอาน้ำ แต่ยามกลับแอบให้คนมาตักน้ำไปใช้ พอท่านอ๋องทราบจึงเรียกยามไปตำหนิ ยามแก้ตัวว่าที่ทำไป ก็เพื่อประโยชน์ของท่านอ๋อง เพราะหากปล่อยให้ชาวบ้านอดน้ำตายกันหมด ก็จะไม่มีคนมาทำงานรับใช้ท่านอ๋อง ท่านอ๋องเลยคิดได้ และอนุญาตให้ชาวบ้านมาตักน้ำจากบ่อนี้ ตั้งแต่นั้นผู้คนต่างก็พากันมาตักน้ำจากบ่อ พร้อมเรียกบ่อน้ำนี้ว่า “หวังฟู่จิง” หรือแปลได้ว่า "บ่อน้ำตำหนักท่านอ๋อง" นั่นเอง

เดินเที่ยวห้างไปมาเจอโลโกภาษาไทยติดหน้าร้านขายน้ำมะม่วงปั่น “ฉันยุ่งมาก” เครื่องดื่มยอดนิยมวัยรุ่นจีนยี่ห้อนี้มาจากคำว่า “มะม่วงไทย” จีนออกเสียงว่า “ไท่หมัง” พ้องเสียงกับ “ไท่หมาง” ที่แปลว่า “ยุ่งมากๆ” เลยทับศัพท์คำว่ามะม่วงไทย เป็น “ฉันยุ่งมาก” เป็นทั้งโลโกและจุดขายซะเลย จำง่าย คนจีนชอบ ขายดีมีแฟรนไชน์ไปทั่วประเทศจีน ขายดีสุดๆ จนมีแบรนด์เลียนแบบ ทำน้ำมะม่วงปั่นขายมาอีกหลายยี่ห้อ แต่ก็ขายสู้ “ฉันยุ่งมาก” ไม่ได้ ของเค้านำเข้ามะม่วงจากไทยแท้ๆ ความอร่อยเลยผิดกัน แม้ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับธุรกิจนี้ แต่ก็อดภาคภูมิใจไม่ได้ กับผลไม้ไทยที่ได้รับความนิยมไกลในต่างแดน

เพลิดเพลินเดินชมสินค้าและบริการ สินค้าหรูหราครบครัน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นของขึ้นห้างทั่วไป สินค้าแบรนด์เนม แฟชั่น เสื้อผ้า ของใช้ ของเล่น ต่างๆ ตามหลักที่ห้างสรรพสินค้าทั่วไปพึงมี จะแปลกหูแปลกตาบ้างของที่ห้างบ้านเราไม่มี อย่าง อุปกรณ์เล่นกีฬาฤดูหนาว เครื่องเล่นสกี รวมทั้งสนามเล่นสกีจำลอง หรือสโนว์บอร์ดจำลอง แอบส่องดูเด็กปักกิ่งเล่นกันสนุกสนาน ถ้ามีไปเปิดตามห้างบ้านเรา ก็น่าจะจับตลาดวัยรุ่นไฮโซเมืองไทยได้อยู่ เดินวนไปมาหลายห้าง สินค้าหลายอย่างเหมาะจะซื้อให้ตัวเอง มากกว่าจะเป็นของฝากให้เพื่อนๆ ในที่สุดก็เดินออกจากห้าง กลับไปร้านขายของฝากแถวสตรีทฟู๊ด ถนนคนเดินอีกรอบ

ถนนคนเดินหวังฟู่จิง มีร้านขายของฝากทุกรูปแบบตั้งแต่ เล็กๆ น้อยๆ จำพวก พวงกุญแจ เครื่องประดับ ขนม ลูกอม ไปจนถึงเป็ดปักกิ่งกึ่งสำเร็จรูปในแพ็คเกจสวยหรู หรือดูแล้วอยากได้โน่นนี่นั่น อยากเลือกซื้อคละแบบ เค้าก็มีบริการบรรจุแพ็คเกจให้ใหม่ตามต้องการ ได้ของฝากตามต้องการแล้วก็ชวนกันหาอะไรทานเป็นอาหารเย็น ส่งท้ายด้วยสตรีทฟู๊ดหวังฟู่จิง และแล้วภารกิจสุดท้ายก็สิ้นสุดลงพลบค่ำพอดี กลับไปเอากระเป๋าที่โรงแรม ลากกระเป๋าลงบันไดไปสถานีรถไฟฟ้าหวังฟู่จิง เพื่อเดินทางไปสนามบินปักกิ่ง เที่ยวบินกลับเชียงใหม่ 4.40 น. เช็คอิน เข้า ตม. ประมาณตี 2 จะให้จ่ายค่าโรงแรมเพิ่มอีกคืน แล้วเหมาแท็กซี่ไปตอนเที่ยงคืน คงไม่ไหว

(ปักกิ่ง 11) (ปักกิ่ง 12) (ปักกิ่ง 13) (ปักกิ่ง 15)