4 เมษายน 2553 เวลา 22.00 น.
เราเลือกชี้อาหารทะเลเท่าที่ต้องการ เพื่อนำไปปรุงเป็นข้าวต้มหนึ่งหม้อใหญ่ รองท้องไปก่อน ราคาเพียง 20 หยวน อิ่มอร่อยกันทั้ง 5 คน ซึ่งก็คล้ายๆ กับบ้านเรา ที่อาหารทะเลสด อร่อยและดีที่สุด ไม่จำเป็นต้องไปหากินใกล้ทะเล เพียงเรือหาปลาเข้าเทียบท่า ของที่ดีที่สุดถูกส่งไปภัตตาคารหรือตลาดสินค้าทะเลอย่างรวดเร็ว ถ้าสินค้าดีมากๆ ก็จะส่งออกต่างประเทศกันไปเลย ที่เหลืออีกเกรดหนึ่งถึงจะตลาดสดริมทะเล หรือนำไปตากแห้งแปรรูปให้ชาวบ้านขายในอีกราคาหนึ่ง
ห้องที่นวดแผนจีน นวดได้ทีละสองคน เป็นเตียงที่เจาะรูสำหรับการนอนคว่ำหน้าเพื่อนวดหลัง พนักงานก็นวดไปคุยกันไปสองคน ฟังไม่รู้เรื่อง การคุยกันก็เหมือนคนจีนทั่วไป คือตะโกนคุยกันประหนึ่งว่าอยู่ห่างกันคนละฟากถนน โดยเมื่อเราบอกไปว่าเรามาจากประเทศไทย เค้าก็ยิ้มๆ พร้อมทำท่าทางว่าที่นี่ก็มีนวดแผนไทย (Thai Massage) พร้อมทำท่านวดแบบช้าๆ ประดิดประดอยนวดให้ดู แล้วหัวเราะกันใหญ่ แล้วก็พยายามสื่อสารคล้ายจะบอกว่านวดแบบจีนต้องแบบนี้ ว่าแล้วก็กระหน่ำจี้จุดอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ตรงจุดตรงประเด็น นวดประหนึ่งว่ากำลังอยู่ในสมรภูมิของหมัดเทพเจ้าดาวเหนือ ยิ่งโทรทัศน์ที่เปิดอยู่เป็นรายการเพลงร็อคด้วย เหมือนพนักงานจะยิ่งเมามันส์ พอเห็นเราทำท่าเจ็บก็หัวเราะกันใหญ่
ต่างจากการนวดเท้า ที่เป็นห้องรวมประมาณ 30 ที่นั่ง จะเลือกนั่งชมวิวย่านตงเหมิน หรือชมโทรทัศน์ก็ได้ เป็นลักษณะจอ LCD เครื่องใครเครื่องมัน เริ่มจากการแช่น้ำร้อนใส่สมุนไพรหรือน้ำยาล้างเท้าก็ไม่ทราบได้ คิดว่าคล้ายๆ กับบ้านเราที่ให้เลือดไหลเวียนได้สะดวก ระหว่างแช่น้ำร้อนก็นวดหลังนวดไหล่พอเป็นพิธี ต่อจากนั้นก็ลงมือนวด ซึ่งถือได้ว่าค่อนข้างมือหนักทีเดียว พอกดจุดแรงมากเข้าก็จะหันมามองหน้าเรา ถามคำเดียวว่า OK ? ซึ่งเราก็พยักหน้าทั้งที่ทำหน้าเหยเก เสร็จก็จัดการลากเครื่องอบซาวนา สปา หรืออะไรก็ไม่ทราบได้ เป็นถังไม้ พ่นไอน้ำ อุ่นๆ ร้อนๆ พอสบายขา ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ
โปรดติดตามตอนต่อไป
(ตอนที่ 10) (ตอนที่ 11) (ตอนที่ 12) (ตอนที่ 14) (ตอนที่ 15) (ตอนที่ 16)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น