4 เมษายน 2553 เวลา 18.00 น.
เมื่อเดินย่ำซ้ำห้างเดิม ทำให้เราทราบว่า บันไดเลื่อนขึ้นห้างแม้จะมีชั้นละหลายๆ ตัว สามสี่จุด จุดละคู่ แต่โดยมากจะเป็นบันไดเลื่อนขึ้นเพียงอย่างเดียว บันไดเลื่อนลงจะมีเพียงตัวเดียวเท่านั้น และแต่ละวัน คุณต้องเดาให้ได้ว่า บันไดไหนจะลง บันไดลงจะเปลี่ยนไปทุกวัน ถ้าหลงเพลินเดินไปเรื่อยๆ ก็ขึ้นชั้นสูงไปเรื่อยๆ เดินวนเอาจนดูสินค้าให้ทั่วชั้น ทุกชั้น แต่ละชั้นก็ใช่จะแคบๆ ประมาณว่าไม่ซื้อไม่ว่า แต่เดินให้ทั่วทุกชั้น ยังไงก็ต้องเผลอใจซื้อไปสักชิ้น 
ช่วงหัวค่ำย่ำสนธยา ย่านนี้คลาคล่ำไปด้วยชาวจีนและชาวต่างประเทศ ล้นออกมานอกร้านนั่งตามบาทวิถีก็มี โดยหน้าร้านก็จะมีอาหารทะเลสดๆ วางอยู่ล้นหน้าร้าน สดๆ เป็นๆ ดิ้นๆ อยู่ก็มี จะเลือกเอาไปต้มยำทำแกงอะไรก็ชี้เอาได้เลย ราคาที่ติดตามป้ายก็ไม่แพงมาก หากเทียบกับภัตตาคารบ้านเรา ราวๆ 30 – 50 หยวน แต่ปัญหาของเราคือจะเอาไปทำอะไรกิน เพราะดูรูปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะอร่อยหรือเปล่า ที่สำคัญประเภทที่อยากกินไม่รู้จักว่ามันคืออะไร รสชาติยังไง แล้วเอาไปทำอะไรได้บ้าง ครั้นจะสั่ง ล็อบซเตอร์มานึ่งหรือย่าง ก็กลัวจะเสียราคาเปล่าๆ กลับไปกินกุ้งที่บ้านดีกว่า โปรดติดตามตอนต่อไป
(ตอนที่ 9) (ตอนที่ 10) (ตอนที่ 11) (ตอนที่ 13) (ตอนที่ 14) (ตอนที่ 15)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น