(ปักกิ่ง 5) (ปักกิ่ง 6) (ปักกิ่ง 7) (ปักกิ่ง 9) (ปักกิ่ง 10) (ปักกิ่ง 11)
ถึงประตูทางเข้าพระราชวังฤดูร้อน จ่ายค่าเข้าชมกันก่อน ผู้ใหญ่ 20 หยวน เด็ก 10 หยวน รวม 60 หยวน ผ่านซุ้มประตูไปได้ไม่ไกล เราก็มุ่งตรงไปทะเลสาบคุนหมิงหูทันที ก้าวผ่านซุ้มประตูเข้ามา เสียงแห่งความสนุกสนานก็เซ็งแซ่รอบลานน้ำแข็ง ทั้งเด็กผู้ใหญ่ ทุกเพศวัย กำลังเพลิดเพลินกับรถเลื่อนน้ำแข็งหลากรูปแบบ กระจายอยู่ทั่วทะเลสาบคุนหมิงหู ไม่ว่าจะเป็นเลื่อนเดี่ยวๆ หรือเลื่อนไหลไปเป็นขบวน เด็กหน่อยก็มีรถผลักรถลากพากันไป พวกชอบความไวก็ใช้จักรยานน้ำแข็ง บังคับเลี้ยวด้วยใบเบลด เหมือนรองเท้าสเก็ตน้ำแข็ง จะเอาแบบหรูหราแฟนซี เก๋งจีน หรือรถม้าในเทพนิยายก็มีให้เลือกพร้อม สนนราคาก็จะแตกต่างกันไป
ทีมมือใหม่หัดไถล ตกลงเลือกเลื่อนน้ำแข็งแบบฉายเดี่ยว คันละ 50 หยวน 4 คน รวม 200 หยวน เล่นได้ทั้งวันจนวังปิดไล่ ซื้อตั๋วเสร็จเดินลงไปตามทางที่ยื่นไปในทะเลสาบ ก้าวแรกที่เหยียบพื้นน้ำแข็งก็เกร็งๆ เหมือนกัน ค่อยๆ แหย่ไปทีละขา ค่อยๆ เตาะแตะไปเหมือนลูกเป็ดน้อยหัดเดิน เพราะพื้นลื่นใช่เล่น สักพักก็เริ่มชิน ล้มกลิ้งเกลือกไปกับพื้นเล่นอย่างฮา เฮโลพากันไปเลือกเลื่อนน้ำแข็ง ตัวเลื่อนเป็นโครงเหล็ก เบาะนั่งเป็นพลาสติก ช่วยให้ไม่เย็นตูดจนเกินไป ล้อเป็นใบเหล็กแบนยาว ขับเคลื่อนด้วยแรงผลักจากไม้สกี แท่งเหล็กปลายแหลม มีด้ามจับมั่นคง แรกๆ ก็ไสเบี้ยวไปมา พอเริ่มบังคับทิศทางได้ ความมันส์ก็บังเกิด
แม้จะอยู่ที่โล่งแจ้งในอุณหภูมิติดลบ 3-5 องศา แต่ความหนาวก็ไม่ได้ทำให้ทีมมือใหม่หัดไถลย่อท้อ จากเด็กน้อยที่คอยหน้างอเวลาเดินไกลๆ คราวนี้ใช้ให้ไปถ่ายรูปกับสะพานหิน 17 ช่อง ที่อยู่อีกฟากของทะเลสาบ เธอก็ยังยิ้มแฉ่ง พร้อมไถลแรงแซงกันไปอย่างเมามันส์ ชวนกันไถลอ้อมกลับไป ถ่ายรูปกับเจดีย์แปดเหลี่ยม อยู่อีกฟาก เธอก็ไม่บ่น แถมไถลไปไกลจนสุดอาณาเขตที่มีรั้วกั้นไว้ น่าจะด้วยเหตุผลความปลอดภัย เราเองก็อยากรู้ด้วยว่าพื้นน้ำแข็งมันหนาแค่ไหน ไถลเลาะรั้วไปให้ห่างไกลผู้คน ลองเอาเหล็กสกีกระหน่ำแทงเจาะผืนน้ำแข็ง เหมือนที่เคยเห็นเค้าเจาะรูพื้นน้ำแข็งไว้ตกปลา และแล้วก็พบว่าความพยายามของเราไร้ผล
จ้วงแทงสุดแรงก็สะกิดได้แค่ผิว สร้างได้ก็แค่เพียงรูสิวเล็กๆ ของผืนน้ำแข็งก้อนมหึมา ก้มมองดูจุดที่น้ำใสๆ ไม่มีรอยเลื่อนบัง เห็นซากปลาและใบไม้ถูกแช่แข็งจมอยู่ด้านล่าง คำนวณระยะทางจากจุดที่ยืนดูอยู่บนผิวน้ำแข็ง ความหนาของพื้นน้ำแข็งน่าจะประมาณ 1 เมตรเป็นอย่างน้อย เลิกห่วงเรื่องมันจะพังลงไปได้เลย แถมตอนไถลกลับ ลองเขี่ยๆ เศษน้ำแข็งที่จ้วงแทงทิ้งไว้ ก็พบว่าผนึกติดกับน้ำแข็งผืนใหญ่เป็นที่เรียบร้อย ประหนึ่งว่าทะเลสาบคุนหมิงหูแห่งนี้ ถูกแช่แข็งไว้ในช่องฟรีสขนาดใหญ่ กลางวันแสกๆ ยังติดลบ 3 องศา มีลมเย็นกระโชกมาเป็นระยะๆ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ทำให้มือใหม่หัดไถลเลื่อน ประหวั่นพรั่นพรึง
สนุกกันใหญ่ ไม่ยอมขึ้นจากลานน้ำแข็ง เล่นกันจนเจ้าหน้าที่ทยอยเก็บปิดไล่ แม้จะไม่ได้เดินขึ้นดอยไปชมวัง แต่ก็ยังได้ถ่ายรูปกับจุดเช็คอินห้ามพลาด อย่าง เจดีย์แปดเหลี่ยม หรือ สะพาน 17 ช่อง "สือชีข่งเฉียว" เห็นเรือหินอ่อนของพระนางซูสีไทเฮา อยู่ลิบๆ จุดชมวิวจากผืนน้ำแข็งกลางทะเลสาบนี้ ว่ากันว่าแม้แต่พระนางซูสีไทเฮา ก็ยังอาจไม่เคยเห็นจากตรงนี้ แม้พระองค์ทรงใช้งบประมาณของกองทัพเรือจำนวนมหาศาล ขุดทะเลสาบนี้ขึ้นมา เพื่อเอาไว้ซ้อมรบทางทะเล ในการต่อสู้กับอังกฤษในยุคสงครามฝิ่น แต่ทะเลสาบนี้คงจะตื้นเกินไป จึงไม่เคยได้ใช้ซ้อมรบ บ้างก็ว่าพระนางไม่เคยล่องเรือไปในทะเลสาบเลย เพราะพระนางว่ายน้ำไม่เป็น
โบกมือลา เดินออกมาจากพระราชวังฤดูร้อน แสงตะวันก็เริ่มลับขอบฟ้า นั่งรถไฟฟ้า จากสถานีซีย่วน Xiyuan กลับหวังฟู่จิง เลือกนั่งวนขวา จากไลน์ 4 มาต่อ Line 10 ที่ Haidian Huangzhuang แล้วไปต่อสายสีแดงที่ Guomau นับถึง Wangfujing ก็ 25 สถานี เงินในบัตรอี้ขาถั่งลดไป 10 หยวน ค่ารถแพงกว่าขาไป 6 หยวน สงสัยอ้อมไกลไปหน่อย พอมาถึงสถานีหวังฟู่จิงก็เริ่มหิว พากันไปหาอะไรกินแถวสตรีทฟู๊ด เดินกินกันสนุก แต่กลัวไม่อิ่ม แวะทานก๋วยเตี๋ยวกันอีกคนละชาม ก่อนกลับโรงแรมไปนอนเอาแรง เพราะพรุ่งนี้จะไปปีนกำแพง มิใช่กำแพงธรรมดา ทว่าเป็นกำแพงยักษ์หมื่นลี้ทีเดียว
(ปักกิ่ง 5) (ปักกิ่ง 6) (ปักกิ่ง 7) (ปักกิ่ง 9) (ปักกิ่ง 10) (ปักกิ่ง 11)
แม้จะอยู่ที่โล่งแจ้งในอุณหภูมิติดลบ 3-5 องศา แต่ความหนาวก็ไม่ได้ทำให้ทีมมือใหม่หัดไถลย่อท้อ จากเด็กน้อยที่คอยหน้างอเวลาเดินไกลๆ คราวนี้ใช้ให้ไปถ่ายรูปกับสะพานหิน 17 ช่อง ที่อยู่อีกฟากของทะเลสาบ เธอก็ยังยิ้มแฉ่ง พร้อมไถลแรงแซงกันไปอย่างเมามันส์ ชวนกันไถลอ้อมกลับไป ถ่ายรูปกับเจดีย์แปดเหลี่ยม อยู่อีกฟาก เธอก็ไม่บ่น แถมไถลไปไกลจนสุดอาณาเขตที่มีรั้วกั้นไว้ น่าจะด้วยเหตุผลความปลอดภัย เราเองก็อยากรู้ด้วยว่าพื้นน้ำแข็งมันหนาแค่ไหน ไถลเลาะรั้วไปให้ห่างไกลผู้คน ลองเอาเหล็กสกีกระหน่ำแทงเจาะผืนน้ำแข็ง เหมือนที่เคยเห็นเค้าเจาะรูพื้นน้ำแข็งไว้ตกปลา และแล้วก็พบว่าความพยายามของเราไร้ผล
จ้วงแทงสุดแรงก็สะกิดได้แค่ผิว สร้างได้ก็แค่เพียงรูสิวเล็กๆ ของผืนน้ำแข็งก้อนมหึมา ก้มมองดูจุดที่น้ำใสๆ ไม่มีรอยเลื่อนบัง เห็นซากปลาและใบไม้ถูกแช่แข็งจมอยู่ด้านล่าง คำนวณระยะทางจากจุดที่ยืนดูอยู่บนผิวน้ำแข็ง ความหนาของพื้นน้ำแข็งน่าจะประมาณ 1 เมตรเป็นอย่างน้อย เลิกห่วงเรื่องมันจะพังลงไปได้เลย แถมตอนไถลกลับ ลองเขี่ยๆ เศษน้ำแข็งที่จ้วงแทงทิ้งไว้ ก็พบว่าผนึกติดกับน้ำแข็งผืนใหญ่เป็นที่เรียบร้อย ประหนึ่งว่าทะเลสาบคุนหมิงหูแห่งนี้ ถูกแช่แข็งไว้ในช่องฟรีสขนาดใหญ่ กลางวันแสกๆ ยังติดลบ 3 องศา มีลมเย็นกระโชกมาเป็นระยะๆ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ทำให้มือใหม่หัดไถลเลื่อน ประหวั่นพรั่นพรึง
โบกมือลา เดินออกมาจากพระราชวังฤดูร้อน แสงตะวันก็เริ่มลับขอบฟ้า นั่งรถไฟฟ้า จากสถานีซีย่วน Xiyuan กลับหวังฟู่จิง เลือกนั่งวนขวา จากไลน์ 4 มาต่อ Line 10 ที่ Haidian Huangzhuang แล้วไปต่อสายสีแดงที่ Guomau นับถึง Wangfujing ก็ 25 สถานี เงินในบัตรอี้ขาถั่งลดไป 10 หยวน ค่ารถแพงกว่าขาไป 6 หยวน สงสัยอ้อมไกลไปหน่อย พอมาถึงสถานีหวังฟู่จิงก็เริ่มหิว พากันไปหาอะไรกินแถวสตรีทฟู๊ด เดินกินกันสนุก แต่กลัวไม่อิ่ม แวะทานก๋วยเตี๋ยวกันอีกคนละชาม ก่อนกลับโรงแรมไปนอนเอาแรง เพราะพรุ่งนี้จะไปปีนกำแพง มิใช่กำแพงธรรมดา ทว่าเป็นกำแพงยักษ์หมื่นลี้ทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น