ปั่นแก้เก้อ จากนิมมานเหมินทร์ตรงไปเรื่อยๆ ถึงสี่แยกข่วงสิงห์ เลี้ยวซ้ายไปเกือบถึงอำเภอแม่ริม ดูมิเตอร์แล้ว 20 กิโลเมตร ในขณะที่เวลา เย็นย่ำค่ำสนทยาลงเรื่อยๆ ... ประชดตัวเองว่า คงปั่นไปไม่ถึงปายก่อนมืดมั้ง วันนี้ ... ตัดสินใจปั่นกลับดีกว่า ... ปั่นซ้ำกลับมา เลี้ยวขวาแยกวงแหวนรอบ 3 เข้าสู่ถนนสมโภชเชียงใหม่ 700 ปี ...
มาถึงปากทางเลี้ยวเข้าห้วยตึงเฒ่า ... แวะดื่มน้ำเติมพลัง แล้วก็นั่งคิดว่า นานแล้วนะ ที่ไม่ได้แวะเวียนเข้าไป .. ยิ่งช่วงเวลานี้ แถวบ้านเรียก “ตะวันคาบแก้ว” กลับถึงบ้านก็คงไม่มีอะไรทำ นอกจาก “แก้วคาบกอก” ... ตัดสินใจแวะเข้าไปจากปากทางเกือบสองกิโลเมตร ... เจ้าหน้าที่ก็ไม่คิดค่าผ่านแดน หากจะเข้าไปปั่นจักรยานออกกำลังกาย ...
ด้วยความที่คิดว่าใกล้ ... จึงไม่มีอะไรน่าสนใจ ... ปั่นผ่านมาแล้วก็ผ่านไปหลายปีดีดัก ด้วยระยะทางที่ห่างบ้านไม่ถึง 15 กิโลเมตร ... แต่แล้วการปั่นจักรยานไปห้วยตึงเฒ่าวันนี้ ก็พบว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากมาย ... จากภาพเก่าๆ “สมัย” โดดเรียนตกปลาสันเขื่อน ... เมาฟั่นเฟือนโดนถีบตกแพ ... กีตาร์แทนห่วงยาง เมานอนข้างทาง เพ้อหาแต่...ตัวแม่...
ห้วยตึงเฒ่าวันนี้ สามารถขับรถผ่านได้โดยรอบ จากที่แต่ก่อนต้องเลือกเอาว่าจะไปซ้ายสันเขื่อน หรือขวาหาดทรายขาว ... ใครรักความสงบตกปลาเลี้ยวซ้าย ใครชอบผู้ร้ายและสายเดี่ยวเลี้ยวขวา ...
แต่ ณ เวลานี้ ตั้งแต่ปากทางเข้าไป ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ออกกำลังกาย ทั้งวิ่ง ทั้งจักรยาน ... ลึกเข้าไป มีองค์พระพุทธรูปและพระนารายณ์ให้กราบไหว้ พร้อมค่ายพำนักพักแรม ที่โดดหอสูง สถานีรถ ATV ยิ่งบรรยากาศยามเย็นเห็นบรรดามอเตอร์ไซค์ Down Hill มาจากดอยสุเทพ วิ่งทะลุผ่านทุ่งนาป่าเขา ได้อารมณ์แตกต่างจากอดีตอยู่อักโข
เรื่องดีๆ มีเกิดขึ้นได้เสมอ ... ไม่เสียใจเลยที่ได้แวะเวียนมาอีกครั้ง ... บางทีอะไรๆ ใกล้ๆ ตัวก็ทำให้เราคิดว่า มันก็เหมือนเมื่อวาน ... นั่นแหละ ... ก็เลยมองผ่านมันไป .. ไม่ต่างอะไรกับหุ้น ไม่คิดว่า ... วันนี้ มันจะวิ่ง (จริงๆ) .... ทั้งเต่าทั้งเรือ ... เสียใจอย่างเดียวไม่ได้ซื้อเพิ่มตั้งแต่เมื่อวาน .... มัวแต่นั่งคิดจินตนาการ ... สงสัยอย่างที่เค้าว่า “หมูสนามจริง ... สิงห์สนามซ้อม”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น