(ตอนที่ 17) (ตอนที่ 18) (ตอนที่ 19)
6 เมษายน 2553 เวลา 01.00 น.
เพียง 3 ชั่วโมง บนเครื่อง เราก็กลับสู่มาตุภูมิ อาหารบนเครื่องฯ ช่วยได้เพียงประคับประคองความหิวเท่านั้น สุวรรณภูมิยามดึก นอกจาก CPALL แล้ว หาประทังชีวิตได้ยาก แต่ในยามนี้เราต้องรอเที่ยวบินกลับเชียงใหม่ ช่วงสายของวันนี้ คืนนี้เลี่ยงไม่ได้ที่จะหาที่กินที่นอนที่ดีที่สุดในสุวรรณภูมิ ทีมงานเดินวนหาซื้อเสบียงอิ่มอร่อยจากชั้นล่าง ลากใส่ล้อเข็นขึ้นมาชั้นบน กินให้หนำใจ ยังไงที่นี่ก็บ้านเรา จะต้องปรับตัวบ้างก็เพียง การพูดคุยกัน เพราะชาวบ้านที่นี่ฟังภาษาไทยรู้เรื่อง ไม่เหมือนในเมืองจีน จะวิเคราะห์วิจารณ์อะไรก็ไม่มีใครเข้าใจ
ห้องนอนคืนนี้ โอ่โถง กว้างขวาง แอร์เย็นสบาย โซฟาหน้าเคาเตอร์เช็คอินการบินไทย นุ่มสบาย ตี 4 ก็มีพนักงานการบินไทยใส่สูทผูกเน็คไท มาปลุกตื่นอย่างสุภาพทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ประหนึ่งว่าหน้าตาทุกคนคล้ายเกาหลี หรือญี่ปุ่น ทีมงานรีบจรลีไปล้างหน้าล้างตา ทำภารกิจส่วนตัว ต่อจากนั้นก็ลงไปจิบกาแฟ อาหารเช้าอย่างสดชื่นแจ่มใส เช็คอินเที่ยวบินกลับถึงบ้านเชียงใหม่ ไปทานข้าวเที่ยงกับครอบครัวได้อย่างอบอุ่นปลอดภัยทุกคน
(ตอนที่ 17) (ตอนที่ 18) (ตอนที่ 19)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น