5 เมษายน 2553 เวลา 17.00 น.
ท่ามกลางความไฉไลในแทบทุกด้าน หนุ่มสาวชาวจีนก็ปรับตัวรับวัฒนธรรมใหม่อยู่ไม่น้อย เสื้อผ้าสีมอๆ ทึมๆ สมัยท่านประธานเหมา เจ๋อ ตุง ที่ลดเรื่องยุ่งในการหาชุดทำงาน หาไม่พบอีกแล้ว สายเดี่ยวนุ่งสั้นสวมรองเท้าบู๊ตยาว หาง่ายกว่า สีสันต่างๆ ถูกอัดฉีดเข้าสู่สังคมจีนยุคใหม่ วัยรุ่นจีนแพรวพราวกว่าที่คาดไว้ ไม่ต่างจากบ้านเรา การแสดงออกทางความเสน่หา พบปะได้ตามสถานที่สาธารณะทั่วไปเป็นปกติ วัฒนธรรมการบริโภคต่างชาติเริ่มเข้าแทรกซึม ทั้งร้านกาแฟสตาร์บัค ที่มีน้ำเต้าหู้ร้อนขาย KFC แทบทุกหัวถนน
แมคฯ เดลิเวอร์รี่ ในเซินเจิ้นต้องปั่นจักรยานส่ง เพราะในเซินเจิ้นแทบหามอเตอร์ไซค์ไม่ได้เลย นอกจากรถตำรวจ ปัญหาวินมอเตอร์ไซค์เลยไม่เกิด เพราะมีแต่วินจักรยานเท่านั้น ดังนั้นไม่ต้องถามถึงแวนท์บอย สกอยล์เกิร์ลในเซินเจิ้น แม้ยามดึกในย่านหรู นักเที่ยวหนุ่มสาว ก็ใช้บริการซ้อนท้ายจักรยานไปยังผับบาร์ให้เห็น กูรูเผยว่า การทำใบอนุญาตขับขี่ในเมืองจีน ยากมาก สนนราคาก็แพงเหลือหลาย ดังนั้น ปั่นจักรยานหรือจักรยานไฟฟ้าจะดีกว่า กฎหมายก็เคร่งครัดรุนแรง ไม่แปลกใจที่แท็กซี่ทั้งหลายบีบแตรไล่คนข้ามถนนที่ไม่ข้ามทางม้าลาย หรือรอสัญญาณไฟให้ข้าม เพราะหากเกิดอุบัติเหตุขึ้น คงหมดเรี่ยวแรงทำมาหากินไปอีกนาน
เวลาเริ่มงวดมาทุกขณะ ทีมงานเริ่มเบนเข็มทิศ ให้เข้าใกล้ที่พักมากที่สุด เพราะต้องบินกลับประเทศไทยเย็นนี้ เรามีเวลาเหลือเพียงสามสี่ชั่วโมงเท่านั้น ทีมงานกลับไปยังที่พักเพื่อจัดเตรียมสัมภาระขั้นสุดท้าย ก่อนกลับประเทศไทย โดยนั่งรถเพื่อนสาวชาวจีน คุณปวีณา ที่อาสาจะไปส่งที่สนามบินเซินเจิ้น เรานั่งรออยู่พักใหญ่ หวังจะเลี้ยงมื้อเย็นตอบแทนเพื่อนชาวเซินเจิ้นให้เต็มอิ่ม ทว่า คุณปวีณาติดงานด่วน หากจะมารับที่ตงเหมินคาดว่าจะไม่ทันเครื่อง จึงเลื่อนไปเจอกันที่สนามบินเซินเจิ้นแทน
ใกล้จะได้กลับบ้านแล้ว จะมีอะไรตื่นเต้นอีกไหมนะ
... โปรดติดตาม ตอนต่อไป …
(ตอนที่ 15) (ตอนที่ 16) (ตอนที่ 17) (ตอนที่ 18) (ตอนที่ 19) (ตอนที่ 20)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น