โด่งดังไม่แพ้กัน ได้ยินกิตติศัพท์มานาน เกี่ยวกับ “แกรนด์แคนยอน เชียงใหม่” เพื่อนๆ เสี่ยงตายปีนหน้าผา ถ่ายรูปมาให้ดูในเฟซบุ๊ค ... ภาพก็สวยงามแปลกตาดี ไม่นึกว่าจังหวัดเชียงใหม่ จะมีสถานที่ประมาณแกรนด์แคนยอนน้อยๆ มาให้เราชื่นชม ... ยิ่งเห็น Check in อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่ มันก็ไม่ไกลจากถิ่นพำนักพักพิงสักเท่าไร เย็นย่ำตะวันคล้อย เลยลองลากน้องดำคู่ใจ ปั่นไปเยี่ยมเยียนดูสักที .. แหม่ นึกว่าไกลนักไกลนา แหม๊ ใกล้แค่ปลายจมูกนี้เอง ...
หากเริ่มนับมิเตอร์ตั้งแต่สี่แยกตลาดต้นพะยอม เลียบคลองชลประทานไปทางพืชสวนโลก ตรงไปเรื่อยๆ เพียงประมาณ 14 กิโลเมตรจะถึงทางแยกเลี้ยวขวาข้ามสะพาน มีป้ายร้านอาหาร “ตวงตอง แคนยอนวิว” ติดอยู่กลางสะพาน .. เอาง่ายๆ เป็นว่า เลยสี่แยกที่จะเลี้ยวขวาไปอำเภอสะเมิงไปประมาณ 4 กม. คอยสังเกตสะพานด้านขวาดูให้ดี จะมีป้ายชื่อร้านติดอยู่ .. ถ้าเลี้ยวเข้าไปแล้วตรงไปเรื่อยๆ ตามป้ายบอกทางร้านตวงตอง ก็จะได้เข้าใกล้ชิด “แกรนด์แคนยอน เชียงใหม่” ไปทุกขณะ
ปกติเส้นทางนี้ ปั่นจักรยานเที่ยวอยู่บ่อยๆ เคยเห็นป้ายร้าน “ตวงตอง แคนยอนวิว” อยู่ สะกิดตาสะกิดใจพอประมาณ แต่ไม่ได้หักคอจักรยานเข้าไปเยี่ยมชม มาวันนี้ลองเลี้ยวเข้าไปตามป้ายชื่อร้านเลย ก็เลยเถิดสมใจ พอเข้าซอยไปได้สัก 200 เมตร ก็เริ่มมีประติมากรรมธรรมชาติ ที่มนุษย์รังสรรค์ขึ้น ด้วยบริเวณแถบนี้ เมื่อประมาณทศวรรษที่แล้ว ชาวบ้านนิยมขุดหน้าดินไปจำหน่าย ปั่นไปก็เสียวสันหลังไป ด้วยหน้าผาสูงชัน อยู่ริมๆ ถนนนี้เอง มีเพียงต้นไผ่ ต้นไม้ใบหญ้า และรั้วลวดหนามกั้นไว้ พอเป็นพิธี ว่าอย่าพลีชีพโดยการขับทะลุรั้วลงไปในบ่อดินข้างทางปั่นไปเรื่อยๆ ตามป้ายชื่อร้าน ก็พบว่ามาสิ้นสุดหน้าร้านตวงตองแคนยอนวิว ซึ่งเป็นด้านหลังของแกรนด์แคนยอน เชียงใหม่ ที่เรียกขานกัน ... เสียดายเวลามีน้อยเลยไม่ได้แวะไปชิมอาหาร เท่าที่สอดส่ายสายตาแลมอง ก็พอเข้าใจว่าร้านนี้ตั้งอยู่ริมหน้าผาสูงชัน สูงกว่าแกรนด์แคนยอน เชียงใหม่โดยรวม .. ดังนั้นบรรยากาศของร้านอาหาร พอจะมโนได้ว่า น่าจะมองเห็นแกรนด์แคนยอน เชียงใหม่ได้ทั่วบริเวณ เพราะตั้งอยู่จุดสูงสุดของแกรนด์แคนยอน เชียงใหม่
เลี้ยวรถกลับไปทางเดิมที่มา เลี้ยวขวาไปตามทิศทางของแกรนด์แคนยอน ซึ่งจริงๆ แล้ว มาจากปากซอย เลี้ยวซ้ายแยกที่สองก็จะตรงประเด็นกว่า เลี้ยวมาก็อุ่นหนาฝาคั่งเลย รถนักท่องเที่ยว จอดรถถ่ายรูปกันใหญ่ ปั่นไปคนเดียวก็อายๆ แกล้งปั่นเลยไปเล็กน้อย หามุมถ่ายภาพ สักพัก มีพี่ชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาเลยขอรบกวนให้ถ่ายรูปให้หน่อย พี่เค้าบอกเค้าไม่ว่าง มีธุระ ก็ไม่เป็นไร โชคยังดีมีชาวต่างชาติมาวิ่งออกกำลังกาย เค้าเห็นตั้งกล้องถ่าย เลยมีน้ำใจมาถามไถ่ถ่ายภาพให้ ต้องขอขอบคุณอย่างมาก
ไม่ได้กิน ดมกลิ่นก็ยังดี ... ชาวต่างชาติใจดี ที่มาวิ่งออกกำลังกาย เล่าให้ฟังว่า มาตั้งรกรากอยู่แถบนี้มานานพอสมควร หุบเหวและแอ่งน้ำนี้ เกิดจาก เจ้าของได้ขุดหน้าดินไปขายเมื่อ 10 กว่าปีก่อน จนเวลาล่วงเลยกลายเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ ขนาดพื้นที่น่าจะประมาณ 30 ไร่ได้ ความลึกของแต่ละบ่อน่าจะประมาณ 20 เมตร ซึ่งเจ้าของได้ติดป้ายห้ามไม่ให้ลงน้ำเล่น เพราะมีกรณีคนตายจากการเล่นน้ำในบ่อดินนี้มาหลายศพแล้ว อย่าได้ริอ่านไปลองเล่นกับน้ำ อาจชอกช้ำยิ่งกว่าเล่นกับไฟ
“ผมอยู่แถวนี้มาหลายปี เคยเดินไปตามสันดินที่กว้างประมาณ 1 เมตร ที่มีคนเดินไปถ่ายรูปอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยเดินไปจนสุดทางสักที มันน่ากลัวมาก ผมกลัวลมพัดตกทั้งๆ ที่ทางเดินก็กว้างเป็นตารางเมตร (พูดไปหัวเราะไป) แต่ก็มีนักท่องเที่ยวหลายคน ไปกระโดดน้ำจากสันดินสูงลิ่ว เพราะรู้ว่าน้ำข้างล่างลึกมาก หลายคนสนุก หลายคนชื่นชอบ แต่ก็มีหลายคนที่เสียชีวิตในบ่อดินนี้ ไม่ว่าจะเป็นเด็กนักเรียนคนไทย หรือล่าสุดนักท่องเที่ยวจากเกาหลี ที่มากระโดดน้ำเล่นแล้วเป็นตะคริวตาย เพราะน้ำลึก ทำให้น้ำเย็นจัดมาก แม้ว่ายน้ำเก่ง ก็ไม่สามารถทนกับ cramp (ตะคริว) ได้” ฝรั่งใจดีเล่าให้ฟัง เท่าที่พอจะปะติดปะต่อภาษาอังกฤษแบบงูๆ ปลาๆ ของผมได้
บรรยากาศโดยรวม นอกจากนักท่องเที่ยว นักศึกษา ที่มาจอดรถถ่ายภาพมุมแปลกๆ กัน ผมประทับใจชาวต่างชาติที่มาท่องเที่ยวแนวพักผ่อนโดยตรง เค้ามาปูเสื่อนอนกลางแก่งแคนยอน มีหนังสือหนังหาอ่านอาหาร น้ำดื่ม เตรียมมาพร้อม คล้ายมาปิกนิก เพราะอากาศดีมาก สายลมพัดผ่านลัดเลาะตามแก่งหินเย็นสบาย ถ้าไม่ได้ปั่นจักรยานมาจะแวะนอนเล่น take a nap สักหน่อย ... ส่วนน้องๆ นักศึกษาก็แวะมาถ่ายภาพกัน น่ารักน่าชังเชียว ไอ้กระพ๊มละก็อยากโดดไปถ่ายรูปด้วย กลัวแต่ว่าเค้าจะทักว่าลุงมาทำอารายคร๊า .. 5555+
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น