คนจีนเรียกคนไทยว่า “ไท่กั๋ว” เรียกตนเองว่า “จงกั๋ว” คนไทยรู้จักคนจีนมานาน คำเรียกขานว่า “จีน” นั้น สันนิษฐานว่าเรียกกันมาตั้งแต่เมื่อครั้งจักรพรรดิจิ๋นซีฮ่องเต้ ได้กำราบแคว้นต่างๆ 7 แคว้น ให้รวมเป็นอาณาจักรเดียวกัน ผู้คนที่อาศัยอยู่ในจักรวรรดิอันกว้างใหญ่ไพศาลนั้น ก็ถูกเรียกว่าเป็นคนของราชวงศ์จิ๋น หรือฉิน และออกเสียงเพี้ยนมาจนกลายเป็น “จีน” นั่นเอง แต่ถึงจะผนวกดินแดนให้รวมอยู่ภายใต้จักรวรรดิเดียวกันอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรแล้วก็ตาม จักรวรรดิฉินก็ยังมักจะถูกรบกวนจากกลุ่มเร่ร่อนขี่ม้าอย่างชาวมองโกล แมนจูเรีย หรือคู่อริเก่าชาวฮั่น อยู่บ่อยครั้ง จนต้องมีการสร้างกำแพงยักษ์ขึ้นเพื่อป้องกันผู้บุกรุก
กำแพงยักษ์แคว้นต่างๆ ทางเหนือ เดิมก็มีอยู่บ้างแล้ว ครั้นพอรวมจักรวรรดิได้ จิ๋นซีฮ่องเต้ จักรพรรดิองค์แรกของจีน ก็ได้เชื่อมต่อแนวกำแพงเก่าของแคว้นต่างๆ เข้าด้วยกัน พาดยาวจากทะเลโป๋ไห่ ผ่านแผ่นดิน 9 มณฑล ไปสิ้นสุดที่ทะเลทรายมณฑลกานสู ทางทิศตะวันตก เป็นกำแพงยักษ์ยาวหมื่นลี้ และฮ่องเต้องค์ต่อๆ มาก็ได้สร้างเพิ่มเติมเรื่อยๆ จนปัจจุบันสำนักงานมรดกวัฒนธรรมแห่งชาติจีน ได้ประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2555 ว่ากำแพงเมืองจีน มีความยาวทั้งหมด 21,196.18 กิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่ 15 มณฑลทั่วประเทศ และเป็น 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคกลาง ที่สร้างโดยมนุษย์
มนต์เสน่ห์ของกำแพงยักษ์หมื่นลี้ "ว่านหลี่ฉางเฉิง" ได้เย้ายวนให้เราดั้นด้นเดินทางมาเพื่อสัมผัสกลิ่นอายของความมหัศจรรย์อันยิ่งใหญ่ เริ่มกันแต่เช้า เราทานมื้อเช้ากันที่ Family Mart ใกล้โรงแรมเทียนอันเรกา เพื่อทำเวลาให้ทันรอบรถไฟไปกำแพงเมืองจีน อาหารสำเร็จรูปหลากหลาย บริการนึ่ง อุ่น อบ ให้ร้อนๆ เด็กๆ ชี้เอาน่องไก่ หมูอบ ทานกับหมั่นโถว ซาลาเปาใส้หมู มีเก้าอี้ให้นั่งกินหลบลมหนาวยามเช้ากันอุ่นๆ กินอิ่มไม่พอห่อขนมปังกับซาลาเปาไปเผื่อด้วย เพราะวันนี้ต้องเดินทางอีกไกลเผื่อหิวบนรถไฟ เป้าหมายของเราในวันนี้คือด่านปาต้าหลิง ด่านกำแพงเมืองจีนชื่อดังแห่งเมืองปักกิ่ง
ด่านปาต้าหลิงอยู่ห่างจากหวังฟู่จิง 70 กว่ากิโลเมตร เดินทางโดยรถยนต์ใช้เวลาชั่วโมงกว่า แต่ราคาเหมารถหลักพัน ดูแพงและง่ายไปไม่ท้าทาย เราผจญภัยไปกับรถไฟฟ้าใต้ดินดูจะฟินน์กว่า จากสถานีหวังฟู่จิง นั่งไปต่อ Line 5 ที่สถานี Dongdan นั่งย้อนขึ้นไปทางเหนืออีก 13 สถานีไปลงที่ Lishuiqiao เพื่อเปลี่ยนสายไป Line 13 หรือรถไฟฟ้าสายสีเหลือง สถานีเป้าหมายคือสถานี Huoying แตะบัตรอี้ขาถั่งออกมา หมดค่ารถไปแค่ 5 หยวนเท่านั้นเอง ต่อจากนั้นก็เดินตามป้ายบอกทางไปยังสถานีรถไฟ Huang Tu Dian Station หรือ Line S2 รถไฟบนดินที่จะพาเราไปยังด่านปาต้าหลิง
เดินออกจากสถานี Huoying มาไม่ไกลก็เจอสถานีรถไฟ Huang Tu Dian Station จะสังเกตเห็นป้ายบอกทางไปปาต้าหลิง Badaling, Yanqing, Huailai เป็นระยะ ระหว่างทางเดินไปสถานี ก็จะมีโชเฟอร์รถโดยสาร คล้ายๆ ไกด์ผี มาชักชวนให้เหมารถไปปาต้าหลิง พูดจาหว่านล้อมทำนองว่ารถไฟออกไปแล้ว หรือรถไฟวิ่งช้า เหมารถไปจะไวกว่า แต่ราคาที่เรียกมาก็หลายร้อยหยวน ดังนั้นอย่าได้หลงใหลไปกับโฆษณาชวนเชื่อเหล่านั้น เพราะรถไฟหวานเย็นไปปาต้าหลิง มีตารางเวลาเดินรถตามกำหนด ถ้าไม่ทันรอบ 11.32 ก็รอไปรอบ 12.41 ได้ แถมราคาตั๋วแค่คนละ 6 หยวนเท่านั้น
ขณะที่กำลังปฏิเสธไกด์ผีทั้งหลาย รถไฟรอบ 11.32 น. ก็วิ่งออกชานชาลาไปต่อหน้าต่อตา รถไฟรอบต่อไป 12.41น. มีเวลาราวหนึ่งชั่วโมง เข้าไปรออุ่นๆ ในห้องพักผู้โดยสาร Huang Tu Dian Station ดีกว่า ระหว่างรอก็เดินไปสำรวจ มีร้านสะดวกซื้อ พร้อมมีตู้กดน้ำร้อนอยู่หน้าห้องน้ำ ทีมนักท่องเที่ยวจีน ล้อมวงกันกินบะหมี่สำเร็จรูปอยู่ ส่งกลิ่นหอมฉุยยั่วน้ำลายเป็นที่สุด ซาลาเปาที่พกมาก็เลยต้องเก็บไว้ก่อน ขอต้มบะหมี่กินพลางละกัน ถ้วยละ 6 หยวนเอง กินเสร็จล้างไม้ล้างมือเข้าห้องน้ำกันเรียบร้อย เค้าก็เริ่มตั้งแถวรอกันพอดี รถไฟ S2 เข้าเทียบชานชาลาแล้ว มัดเชือกผูกรองเท้าให้ดีๆ นะ ประตูเปิดจะได้รีบวิ่งไปจองที่นั่งกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น