(ปักกิ่ง 10) (ปักกิ่ง 11) (ปักกิ่ง 12) (ปักกิ่ง 14) (ปักกิ่ง 15)
หามุมถ่ายภาพกับท่านประธานเหมาจนหนำใจแล้ว ก็พากันเดินมุดอุโมงค์ข้ามฟากไปชมจัตุรัสเทียนอันเหมิน สถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชนชาติจีน ลานคอนกรีตกว้างกลางเมือง ล้อมรอบด้วยอาคารสถานที่ราชการใหญ่โต ทหารตำรวจดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อย แทบจะทุกกระเบียดนิ้ว ท่ามกลางสายลมเย็นยะเยือกหวีดหวิว พัดผ่านใบหูให้สัมผัสถ้อยกระซิบ เรื่องราวรอยยิ้มร้อยพัน แดดแรงยามกลางวันสาดกระทบคราบน้ำตา บังคับให้แอบหรี่ตามองเหตุการณ์นองเลือดที่ผ่านพ้นไป ตลบอบอวลไกลในห้วงคำนึง หากเทียบกับบ้านเรา คงไม่ต่างกับถนนราชดำเนิน หรือท้องสนามหลวง
ดูสงบเงียบ แต่เต็มเพียบด้วยความอลังการ เทียนอันเหมินเป็นจัตุรัสใจกลางเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีเนื้อที่ 275 ไร่ บรรจุคนได้กว่าล้านคน เดิมชื่อว่าเฉิงเทียนเหมิน หรือประตูโองการสวรรค์ ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็น “เทียนอันเหมิน” แปลว่า สงบดั่งอยู่ในแดนสวรรค์ รอบจัตุรัสมีสถานที่สำคัญหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็น ตึกรัฐสภาประชาชน ประตูเชียนเหมิน อนุสาวรีย์วีรชน มหาศาลาประชาคม ตึกอนุสรณ์สถานประธานเหมาเจ๋อตุง พิพิธภัณฑ์แห่งชาติจีน หรือ พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และการปฏิวัติของจีน สถานที่สำคัญห้อมล้อมขนาดนี้ เหตุการณ์สำคัญระดับชาติของจีน จึงได้เกิดขึ้น ณ จัตุรัสแห่งนี้ หลายต่อหลายครั้ง
จัตุรัสเทียนอันเหมิน คือรอยประวัติศาสตร์แห่งชาติจีน ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มยินดี เหมา เจ๋อตุง ประกาศสถาปนาประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน เมื่อปี 2492 อีก 70 ปีต่อมา ปี 2562 ประธานาธิบดี สี จิ้นผิง ก็ได้จัดงานเฉลิมฉลอง 70 ปีแห่งการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน มีการจัดแสดงแสนยานุภาพ ของกองทัพปลดปล่อยประชาชนจีน อย่างยิ่งใหญ่ที่จัตุรัสเทียนอันเหมินแห่งนี้ ส่วนรอยตำหนิก็มีเนืองๆ ทั้งเรื่องการเคลื่อนไหวของกลุ่มนักศึกษาในปี 2462 การเดินขบวนรักชาติ ในปี 2478 รวมทั้งการเคลื่อนไหวของกลุ่มนักศึกษาที่เดินขบวนเรียกร้องประชาธิปไตย เหตุการณ์นองเลือดระดับชาติ ในปี 2532
ลานคอนกรีตกว้างขวาง ผู้คนคลาคล่ำเดินขวักไขว่ไปมา มีรถตำรวจ รถพยาบาล รถห้องน้ำ สะดวกสะอาดคอยให้บริการ มองไปทางไหนก็สถานที่ราชการ แถวนี้จะขาดไปก็ร้านอาหาร สายแล้ววัยรุ่นเริ่มหิว เลยชวนกันหิ้วท้องลงอุโมงค์ข้ามกลับไปอีกฟากถนน ไปหาอะไรกินแถวหวังฟู่จิง ไหนๆ ก็ลงมาใต้ดินแล้ว ตัดสินใจไปนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินจากสถานีเทียนอันเหมิน ไปสถานีหวังฟู่จิงเลยดีกว่า นั่งไปสถานีเดียว เสียค่ารถไป 3 หยวน ในบัตรอี้ขาถั่งเหลือ 47 หยวน วันก่อนนั่งไปอี้เหอหยวน ตั้ง 20 สถานี เสียแค่ 4 หยวน สรุปว่าค่าแรกนั่งแพง จะให้คุ้มต้องนั่งยาวๆ นี่ถ้าไม่หิวข้าวคงพากันเดิน เพราะจากเทียนอันเหมิน มาหวังฟู่จิง ก็ไม่น่าเกิน 15 นาที
ถึงสตรีทฟู้ดหวังฟู่จิง กลางวันก็คึกคักไม่แพ้กลางคืน เริ่มไม่อยากยืนกินข้างทาง หาร้านอาหารที่มีเก้าอี้นั่งบ้าง ในตรอกซอกซอยแถวสตรีทฟู๊ด มีร้านอาหารคล้ายโรงเตี๊ยมหลายร้าน แวะหาอะไรกินกัน ชี้ๆ เอาตามรูปในเมนู ได้ข้าวผัดให้เด็กๆ จานนึง ก๋วยเตี๋ยวเส้นโตๆ ชามนึง กับต้มยำวุ้นเส้น เส้นใสๆ โตๆ ไม่รู้เรียกอะไร ใส่ผักขมๆ คล้ายผักกาด น้ำซุปมีกลิ่นเครื่องเทศคล้ายๆ หม่าล่า รสชาติเผ็ดซี๊ดแซ่บได้ใจ กินอิ่มกันแล้วก็กลับไปเก็บของเช็คเอาท์โรงแรมเทียนอันเรกา ฝากกระเป๋าไว้ที่เคาท์เตอร์ เดี๋ยวช่วงบ่ายไปเดินช็อปปิ้งของฝากก่อนกลับ เริ่มนับเวลาถอยหลังกันได้ อยู่แถวนี้มาหลายวัน ยังไม่เคยเดินห้างฯ อย่างจริงจังเลย
(ปักกิ่ง 10) (ปักกิ่ง 11) (ปักกิ่ง 12) (ปักกิ่ง 14) (ปักกิ่ง 15)
จัตุรัสเทียนอันเหมิน คือรอยประวัติศาสตร์แห่งชาติจีน ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มยินดี เหมา เจ๋อตุง ประกาศสถาปนาประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน เมื่อปี 2492 อีก 70 ปีต่อมา ปี 2562 ประธานาธิบดี สี จิ้นผิง ก็ได้จัดงานเฉลิมฉลอง 70 ปีแห่งการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน มีการจัดแสดงแสนยานุภาพ ของกองทัพปลดปล่อยประชาชนจีน อย่างยิ่งใหญ่ที่จัตุรัสเทียนอันเหมินแห่งนี้ ส่วนรอยตำหนิก็มีเนืองๆ ทั้งเรื่องการเคลื่อนไหวของกลุ่มนักศึกษาในปี 2462 การเดินขบวนรักชาติ ในปี 2478 รวมทั้งการเคลื่อนไหวของกลุ่มนักศึกษาที่เดินขบวนเรียกร้องประชาธิปไตย เหตุการณ์นองเลือดระดับชาติ ในปี 2532
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น