อาหารข้างถนน กินเล่นอิ่มจริง หวังฟู่จิง สตรีทฟู๊ด (ปักกิ่ง 6)

(ปักกิ่ง 3) (ปักกิ่ง 4) (ปักกิ่ง 5) (ปักกิ่ง 7) (ปักกิ่ง 8) (ปักกิ่ง 9)
เริ่มมืดแล้วรถราเปิดไฟวิ่งกันเต็มถนน เดินกลับจากพระราชวังต้องห้าม มาทางทิศตะวันออก ระหว่างทางเป็นร้านค้า โรงแรม ที่พักอาศัย วัด โบสถ์และโรงเรียน พ่อแม่ผู้ปกครองทยอยมารับลูกหน้าโรงเรียนอนุบาล เป็นบ้านเราก็จะว่ามารับลูกสาย เพราะเลยเวลาผีตากผ้าอ้อมไปแล้ว แต่พอเหลือบมองดูนาฬิกา เพิ่ง 5 โมงกว่าๆ แถวนี้มืดเร็ว อากาศก็เริ่มเย็นลงจนติดลบ ตำราพิชัยสงครามซุนวู บทที่ 7 กล่าวว่า “ยามเช้ามักฮึกเหิม ยามสายจะอิดโรย ยามเย็นก็สิ้นแรง ฉะนั้นผู้สันทัดการบัญชาทัพ พึงเลี่ยงความฮึกเหิม เข้าตีเมื่ออิดโรย” ระหว่างทางเดินกลับโรงแรม เด็กน้อยเริ่มแสดงความอิดโรย ไม่ฮึกเหิมเหมือนยามเช้าก่อนเข้าวัง

เมื่อถึงโรงแรมที่พัก พอสลัดเครื่องกันหนาวออกได้ สาวน้อยก็พากันมุดผ้าห่มเตียงอุ่นๆ ออดอ้อนเหมือนลูกนกลูกกา ให้พ่อกับแม่ไปหาคาบมื้อเย็นมาป้อน ท้องฟ้าเมืองปักกิ่งยามนี้ มืดสนิทแล้ว อากาศข้างนอก อุณหภูมิ ติดลบ 6 องศา เลยตัดสินใจปล่อยลูกนกลูกกานอนอุ่นอยู่ในรัง แล้วออกไปเดินหาอาหารข้างถนนแถวหวังฟู่จิง มาให้คุณลูกเทวดาได้รับประทาน จากโรงแรมเทียนอันเรกา เดินอ้อมหลังโรงแรมไปไม่ไกล ตรอกเล็กๆ ที่เราเดินผ่านไปเมื่อเช้าตรู่โดยไม่ได้สนใจ ขณะนี้กลับมีผู้คนเบียดเสียดมากมายล้นออกมา เลยลองเดินตามเค้าเข้าไป ถึงได้รู้ว่าสตรีทฟู้ด หวังฟู่จิง อยู่ใกล้เราแค่นี้เอง

เพียงโผล่พ้นซุ้มประตูเข้ามาก็ประหนึ่งว่าหลุดมายังอีกมิติ สองข้างทางแบ่งเป็นล็อคขายอาหารยาวเหยียด นักท่องเที่ยวพลุกพล่าน อาหารหลากหลายส่งกลิ่นหอมหวนเย้ายวน แต่ละร้านก็มีวิธีเรียกลูกค้าแตกต่างกันไป บางร้านเถ้าแก่นำร้องเพลงเรียกลูกค้าเสียงดังลั่น ลูกน้องร้องตามพร้อมเคาะจังหวะตาม เดินไปกินไป ไหลไปตามคลื่นฝูงชน ทุกระยะช่วงตึกก็จะมีซอกซอยตัดผ่าน มีร้านอาหาร ภัตตาคารตั้งอยู่รายล้อม ใครที่ไม่นิยมยืนกินข้างทาง ก็ไปสั่งนั่งทานได้ อาหารขึ้นชื่อตามชื่อเมืองอย่างเป็ดปักกิ่ง ตัวโตแขวนอยู่หน้าร้าน แถวนี้ขายตัวละ 168 หยวน ครึ่งตัว 88 หยวน แต่ถ้าเห็นตัวเล็กๆ นอนเรียงกันในถาด อันนี้น่าจะเป็นนกกระทาตุ๋นพะโล้

ถนนคนเดินคือส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การตลาดสมัยใหม่ บางทีอาจไม่ใช่แก่นแท้ทั้งหมดของอารยธรรม อาหารที่ขายอยู่อาจไม่ใช่อาหารพื้นถิ่นที่ชาวบ้านกินอยู่ทุกวัน อย่างของแปลกจำพวกแมงป่องย่าง หรือแมงป่องชุบแป้งทอด ถ้าไม่ซื้ออย่าไปยืนถ่ายรูปเฉยๆ นะ อาเฮียทำหน้าดุเดินเอาป้ายห้ามถ่ายภาพมาปัดไล่จริงด้วย เฮียคงรำคาญมีแต่คนมาถ่ายรูปแต่ไม่ซื้อกินสักที อาหารบางอย่างก็สร้างสรรค์กันขึ้นมาแปลกใหม่ ต้องเดาวัตถุดิบเอาเอง เห็นเป็นแท่งสี่เหลี่ยมเสียบไม้สีสันสดใสนึกว่าไอศกรีม ที่ไหนได้เป็นข้าวหลาม ตัดแต่งมาอย่างงดงาม ราคาของกินเล่น เริ่มต้นที่ 10 หยวน ส่วนมากเฉลี่ยอยู่ที่ 20-30 หยวน

เดินไปจนสุดทางสตรีทฟู๊ด ก็จะไปทะลุต้นทางของย่านหวังฟู่จิง จากปากทางด้านนี้พอปะติดปะต่อได้ เมื่อเช้าเดินมาหาข้าวกินแถวนี้อยู่ เดินไปกินไป ยังไม่ลืมว่าเด็กๆ รออาหารอยู่ที่โรงแรม เลยจัดการซื้อข้าวหลามเสียบไม้โรยน้ำตาล ไม้ละ 15 หยวน ให้ทานคู่กับเนื้อย่างไม้ใหญ่ 10 -15 หยวน ทดลองกินแล้วอร่อยดี มีสงสัยนิดหน่อยว่าเป็นเนื้อแกะหรือเนื้อวัว ป้ายเขียนอยู่ 2 อย่าง Cattle กับ Lamb ก่อนกลับเดินไปหาซื้อน้ำดื่มในห้างฯ แถวหวังฟู่จิง ขวดเล็ก 6 หยวน ขวดใหญ่ 10 หยวน ซื้อเสร็จเดินลัดอีกทางกลับโรงแรม เจอร้าน Family Mart เลยแวะแอบดูราคาให้เจ็บใจเล่น น้ำดื่มขวดใหญ่ขายแค่ 3.5 หยวนเอง

(ปักกิ่ง 3) (ปักกิ่ง 4) (ปักกิ่ง 5) (ปักกิ่ง 7) (ปักกิ่ง 8) (ปักกิ่ง 9)